Araştırma: Stres biyolojik yaşı yükseltir, ancak ‘geri dönüş’ mümkün
Alejandra Manjarrez
Korkunç çocukluk olayları ya da zihinsel gerilimler gibi farklı biçimlerde ortaya çıkan gerilim, hücresel yaşlanmanın hızlanmasıyla ilişkilendirilir. Cell Metabolism adlı bilimsel dergide yayınlanan bir makale, stresli uyaranlara maruz kalmanın biyolojik saati ilerlettiğine dair kanıtlara katkıda bulunuyor; ancak mevcut etkinin insanlar gerginlikten kurtulduktan sonra tersine çevrilebilir olduğu da tespit edildi.
Araştırmacılar bu sonuca, fareler üzerinde yapılan deneylerden ve ameliyat, hamilelik veya Kovid-19’un seyrini geçirmiş insanlardan alınan bilgileri inceleyerek ulaştılar. Bireylerin yaşları, esas olarak genomdaki metilasyon seviyelerine mal olan DNA metilasyon saatleri kullanılarak hesaplanmıştır ve yeni nesil daha karmaşık saatler, sağlık durumunun bazı yönlerini bile gözden geçirebilir.
ŞARTLAR YAŞIMIZI DEĞİŞTİRİR
ABD’deki Columbia Üniversitesi Mailman Halk Sağlığı Okulu’nda epidemiyolog olan ve bu araştırmaya dahil olmayan ancak meslektaşlarının çalışmalarını gözden geçiren Daniel Belsky, “Bir müdahaleden önceki ve sonraki bu saatleri inceleyen çok az çalışma var” diyor. . Yine de, bu alanda, “çok çeşitli müdahalelerden önce ve sonra veri ölçümlerinin toplanması, bu alanda gerçekten güçlü bir adımdır” diye ekliyor.
Harvard Tıp Fakültesi’nde yaşlanan bir araştırmacı olan Vadim Gladyshev ve Duke Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde bir hücre biyoloğu olan James White liderliğindeki çalışmanın yazarları, ilk olarak farklı yaşlardaki iki fareye ‘heterokronik parabiyoz’ olarak bilinen bir cerrahi teknik uyguladılar. kan dolaşımını paylaşın. Araştırmacılar, 20 aylık farelerle 3 aylık genç farelerin maruz kalmasının, epigenetik, transkriptomik ve metabolomik saatler bağlamında genç farelerin biyolojik yaşını ilerlettiğini buldu. Ancak fareler birbirinden ayrıldıktan sonra bu etki tersine döndü.
White, buradaki en değerli bulgunun, epigenetik yaşlanmanın sapmadan sonra yanlış bir şekilde tersine çevrilmesi olduğundan bahseder. “Pek çok insanın mümkün olmadığını düşündüğü şey buydu; “O merdiveni tırmanmaya başladıklarında, geri dönüşün olmadığını düşündüler.”
KİŞİLERİ DE DEĞERLENDİRDİLER
Farelerden elde edilen sonuçlardan cesaret alan White, Gladyshev ve meslektaşları, insanlarda da bire bir can sıkıntısını araştırmaya karar verdiler. Süreksiz stresli durumlara maruz kalan insanlardan alınan kan örneklerinin DNA metilasyon yaşını hem grubun kendi bilgisinden hem de halka açık bilgilerden incelediler. Acil cerrahi, gebelik veya şiddetli Covid-19’lu hastalar, genel olarak farelerde tanık olunan eğilimi ortaya çıkardı: olay anında epigenetik yaşta bir artış, yeni nesil DNA metilasyon saatlerinden yapılan ölçümler ve ardından bir kez temel maliyetlere dönüş stres yaratan uyaran ortadan kalkar. görülen.
Bununla birlikte, tüm gergin olaylar kesin sonuçlara yol açmadı ve sonuçlar insan denekler arasında farklılık gösterdi. Örneğin, “elektif kalça” veya “kolorektal cerrahi” geçiren hastalar bu eğilimi göstermedi ve Covid-19 hastalarının sonuçları cinsiyetten büyük ölçüde etkilenmiş gibi görünüyordu.
Araştırmada kullanılan DNA metilasyon saatlerinden birini icat eden Belsky, bulgularının potansiyel klinik uygulamaları hakkında “bundan hâlâ çok uzağız” diyor. Yine de, gözlemlerin, epigenetik saatler gibi testlerin “ameliyat veya diğer tıbbi deneyime giren hastalara” veya “bu saatleri oluşturmak için kullanılan türden büyük moleküler verilere dayalı olarak” uygulanabileceği bir geleceğe işaret ettiğini de ekliyor.
Belsky, “Gelecekte, şu anda göremediğimiz hastalar hakkında bilgi edinmek için bu testleri kullanabileceğimiz bir noktaya gelebiliriz” diyor.
Yepyeni makale The Scientist sitesinden alınmıştır. (Çeviri: Tarkan Tufan)
